Voorwoord van meester Gregorius over de wonderen die er vroeger in Rome waren en die er nu nog zijn of waarvan de resten vandaag de dag blijvend in de herinnering voortbestaan.
Op herhaald verzoek van mijn vrienden - met name meester Martinus, heer Thomas en een aantal andere zeer dierbaren - dwing ik mezelf ertoe die zaken in Rome op papier te zetten, waarvan ik gemerkt heb dat ze extra belangstelling verdienen. Overigens ben ik erg benauwd uw toegewijde studie en het genot van de Heilige Schrift met een niet al te zinvol verhaal te onderbreken. Ook schaam ik me met preken vertrouwde oren van grote geleerden aan een onbehouwen voordracht bloot te stellen. Want wie durft het om gasten die aan luxe gewend zijn uit te nodigen voor een schamele boerenmaaltijd? Door mijn gelofte gedwongen neem ik daarom aarzelend dit werk ter hand, omdat ik me terdege bewust van de kaalheid van mijn stijve schrijfstijl en omdat ik vaak terugkom op een voorgenomen zinswending op het moment dat ik mijn pen oppak. Maar uiteindelijk heeft de wens van mijn vrienden mijn schroom overwonnen: ik neem mijn pen in mijn ruwe, onbekwame hand. En om te voorkomen dat ik de beloofde waarheid geweld aandoe maak ik op deze wijze het toegezegde werk naar beste kunnen af.