Elohim (hebreeuws 'elōhīm) is een godsnaam, die in het OT 2550 maal voorkomt (tegen jhwh 6823 maal). De naam is een meervoudsvorm van 'eld;ah (ugaritisch 'lh, vrouwelijk 'lht), een naam, die o.a. in Job 41 maal voorkomt. De meervoudsvorm heeft verwondering gewekt, en daaraan zijn een aantal verklaringen ontsprongen, die geen van alle bevredigend zijn. Men heeft gedacht aan een oorspronkelijk polytheïsme, aan een samenbundeling van goddelijke potenties in één naam, aan een versterking van de uitdrukking van eerbied voor de goddelijke majesteit of dogmatisch aan een prelude op de triniteit.
Op een aantal plaatsen betekent 'elōhīm nog
'goden' (Ex 12,12; 18,11; Ps 86,8; Ri 9,9.13 e.a.).
In het kader van het geloof van Israël paste echter
niet een veelvoudige godsvoorstelling. Zo is E. naast
Jahwe een raadselachtige godsnaam geworden, tevens
uitgangspunt van de z.g. bronnensplitsing. Deze
stelt dat een consequent gebruik van de naam E. de
norm is voor het herkennen van één dier oorspronkelijke
geschriften, die door de redacteur van de
hexateuch werden gecompileerd.
Lit. E. Stauffer (ThW 3, 79-100).
[Beek]