Sikariërs (σικάριοι), sekte van fanatieke joden in
de tweede helft van de 1e eeuw nC, aldus genaamd
naar de kleine dolk (latijn sica) die ze bij zich droegen.
Na de uitschakeling van de zeloten door de
Romeinen zetten de s. tijdens het beleg van Jeruzalem
door de Romeinen (70 vC) de strijd voort,
maar ontzagen zich daarbij niet ook hun persoonlijke
tegenstanders uit de weg te ruimen. De 4000
s. die in Hand 21,38 genoemd worden, werden
onder de romeinse landvoogd Felix terechtgesteld.
Lit. O. Betz (ThW 7, 277-280). - G. Baumbach, Zeloten und
Sikarier (ThLZ 90, 1965, 727-740). [v. d. Born]