Carmina Einsidlensia worden twee latijnse
bucolische
gedichten genoemd die slechts overgeleverd
zijn in codex Einsidlensis 266 (10e eeuw) en door H.
Hagen in 1869 voor het eerst werden gepubliceerd
(totale omvang 87 versregels). In het eerste wordt
de poëzie van een vorst vergeleken met die van
Vergilius,
in het tweede bezingt de herder Mystes de
terugkeer van het Gouden Tijdperk. Vast staat dat
de gedichten uit de tijd van Nero
stammen, t.a.v.
het auteurschap bestaat minder zekerheid: Loesch
en Verdière denken aan Lucanus,
Biekel (Rheinisches
Museum 97, 1954, 193vv) aan
Calpurnius Piso.
Lit. Uitgaven: met franse vertaling en commentaar: R.
Verdière, T. Calpurnii Siculi De lande Pisonis et Bucolica,
M. Annaei Lucani De laude Caesaris, Einsidlensia quae
dicunter carmina (Collectio Latomus, Bruxelles 1954). Met
engelse vertaling: J. W. Duff/A. M. Duff, Minor Latin
Poets (Loeb Class. Libr., London 1934). - S. Loesch, Die
Einsiedler Gedichte (Diss. Tübingen 1909). W. Schmid,
Panegyrik und Bukolik in der neronischen Epoche (Bonner
Jahrbücher 153, 1953, 63-96). [Nuchelmans]