Zosimus, bisschop van Rome van maart 417 tot december
418, nam tijdens zijn kortstondig ponfificaat
verschillende minder gelukkige beslissingen, o.a. de
eigenmachtige benoeming van de bisschop van Arles
tot metropoliet over de provincies Vienne en Narbonne
en de erkenning - tegen de praktijk van de
noordafrikaanse Kerk in - van het beroepsrecht van
een presbyter. Weinig consequent was Z. in de controverse
met Pelagius. Wilde hij aanvankelijk
diens veroordeling door de noordafrikaanse gemeenten
niet steunen, naderhand zag hij zich gedwongen
een ander standpunt in te nemen.
Lit. Uitgave: Brieven in MPL 20, 639-704. - K. Wegenast (PRE
10A, 841-844). E. Amann (DTC 15, 3708-3716). - Bardenhewer 4,
614-616. - E. Caspar, Geschichte des Papsttums 1 (Tübingen 1930)
344-360. G. de Plinval, Pélage (Lausanne 1943). J. Ferguson, Pelagius
(Cambridge 1957). O. Wermelinger, Das Pelagiusdossier in der
Tractoria des Z. (Freiburger Zeitschrift für Philosophie und Theologie
26, 1979, 336-368).
[Bartelink]