Distichon

Distichon (δίστιχον), in de antieke metriek technische term voor een verbinding van twee versregels, in het bijzonder voor een verspaar, waarvan de eerste regel uit een dactylische hexameter, de tweede uit een pentameter bestaat:

De twee verzen vormen gewoonlijk wat de inhoud betreft een nauwe eenheid; kenmerkend is vooral de pauze in het midden van de pentameter, omgeven door twee sterke accenten. Het d. is zeer geschikt voor aforismen en was in de oudheid de gebruikelijke metrische vorm voor elegieën en epigrammen. De eerste griekse dichter bij wie we het d. aantreffen is Callinus van Ephese. Schiller heeft het d. gedefinieerd in een volmaakt d.: