Prorogatio, verlenging van de ambtsperiode.
Dit was nodig bij speciale grote veldtochten
(voor de 1e keer in 326 v.C.).
P. betrof alleen het imperium, niet het ambt zelf. Vandaar dat een
consul in het 2e jaar proconsul heette, een praetor propraetor.
Dit commando moest eerst door het volk bevestigd worden, maar
later was dit niet meer nodig.
Lit. E. Meyer Röm. Staat, 1964
152vv. W.F.Jashenski, Origin and history of the procons.
and the propraet. imperium to 27 b. C., 1950.