Sella
Sella, zetel (van sedere, zitten). Bij de Romeinen
dienden zetels soms als onderscheidingsteken voor
bepaalde functies.
Het bekendst is de sella curulis, oorspronkelijk een wagenstoel (currus) van etruskische herkomst, vanwaar de koning recht sprak. Later is het een ivoren of met ivoor ingelegde vouwstoel zonder leuningen, die meegevoerd en opgesteld werd voor curulische magistraten bij de uitoefening van officiële functies (voorzitterschap van senaat of volksvergadering, rechtspraak of het houden van lichtingen). Bij lijkplechtigheden werden soms voorouderbeelden op een sella curulis meegevoerd; ook kon een sella als erezetel aan gestorvenen worden gewijd of aan buitenlandse vorsten worden geschonken.
Lit. B. Kübler (PRE 2A, 1310-1315). [A. J. Janssen]