Constantijn II 317 - 340
Constantijn II, romeins keizer van 317 tot 340, geboren in 316 of 317 te Arelate (Arles) als zoon van Constantijn de Grote; het moederschap van Fausta wordt betwijfeld. Reeds op 1 maart 317 werd Flavius Claudius C., samen met Crispus en Licinius jr. tot Caesar verheven. Hij ontving een voortreffelijke opvoeding.
Na Crispus' dood in 326 nam C. waarschijnlijk diens plaats in Gallië in. Zijn veldheren versloegen de Alamannen; sedert 331 komt de eretitel Alamannicus bij zijn naam voor. Het jaar daarop versloeg hij op verzoek van de Sarmaten de Goten. De Sarmaten zelf, tegen wie hij daarna moest optreden, ondergingen hetzelfde lot; niet minder dan 300.000 van hen vestigden zich als coloni op romeins gebied. C. resideerde veelal in Trier, waar hij in contact kwam met de verbannen bisschop Athanasius. Op 9 september 337, toen de moeilijkheden na de dood van Constantijn de Grote uit de weg waren geruimd, nam hij samen met zijn broers de titel Augustus aan. In 338 kwam te Viminacium een verdeling van het rijk tot stand, waarbij C. Britannië, de beide Galliën en Spanje behield, die hem reeds door zijn vader in 335 waren toegewezen.
Spoedig raakte C. echter in conflict met Constans I, die hij trachtte te bevoogden; ook maakte hij aanspraak op diens diocesen Africa en Italië. In 340 drong hij onverwacht Italië binnen, maar werd bij Aquileia in een treffen met de voorhoede van Constans, die zelf nog in Naissus was, verslagen; hij kwam op de vlucht om in een rivier.
Lit. O. Seeck (PRE 4, 1026-1028). - G. Gigli, La dinastia dei
secondi Flavii: Costantino II, Costante, Costanzo II (Rome
1959).
