Aeneas
Circa drieduizend jaar kwamen enige schepen, die lange tijd op zee
zeilden op zoek naar een landingsplaats, in het zicht van een onbekend land.
Deze mannen waren de enigen die erin geslaagd waren uit een vreselijk brand te vluchten, waardoor hun stad na een lange oorlog was verwoest.
Zij waren bedroefd en vermoeid, nadat zij lang hadden moeten zwerven op zee, op een vergeefse zoektocht naar een beetje rust en een beetje vrede... En kijk ... daar strekte zich voor hun ogen een land uit dat er vredig en gastvrij uitzag.
Zij kwamen bij een plaats waar een grootse rivier in zee uitmondde.
Zo gingen zij toen hun leider daartoe het bevel gaf, met groot enthousiasme aan land....
De mensen die tenslotte land konden bereiken, waren de Troiani, en zij gingen aan land in Latium, op de oevers van de rivier de Tiber, geleid door de zeer dappere held Aeneas. Hij was, terwijl Troia ineenstortte onder de furieuze aanval van de Grieken, erin geslaagd zijn vader en zoontje in veiligheid te brengen. Maar zijn vader stierf tijdens de lange reis; van zijn familie bleef alleen zijn zoontje Ascanius over.
Het leven en de ondernemingen van Aeneas zijn op bijzondere wijze verteld
in het gedicht Aeneïs,
geschreven door de grote dichter Vergilius; wij zullen hier slechts gedeeltelijk
de belangrijkste episoden van het verhaal van de stichting van Rome vertellen.
In die tijd werd Latium bewoond door verschillende volkeren: de Etrusken, de Volsci,
de Sabijnen, de Aequi, de Rutuliërs en de Ausoniërs.
Het belangrijkste volk, dat woonde in een stad in het vlakke gebied langs de
oevers van de Tiber, was dat van de Latijnen. De Trojanen
kwamen plotseling in contact met dat volk en met hun koning, de wijze Latinus. Hij
ontving hen welwillend, gaf hun gastvrijheid en bood Aeneas na enige tijd zijn
eigen dochter Lavinia als vrouw aan, die beloofd was aan Turnus, koning van
de Rutuliërs die een oorlog begon om de geleden smaad te wreken. Het was een woeste oorlog, die werd besloten met het lange tweegevecht tussen Aeneas en Turnus, totdat deze
gedood werd.
Er volgde een lange periode van vrede, waarin Aeneas ter ere van zijn echtgenote
een stad stichtte, Lavinium. Ascanius, de zoon van Aeneas, stichtte, groot geworden,
op zijn beurt de stad van Alba Longa.
Vele jaren na de dood van Ascanius werd de goede Numitor koning van Alba
Longa. Hij had echter een erg slechte, jaloerse broer met de naam Amulius,
die in zijn plaats had willen regeren. Om zijn doel te bereiken liet hij zijn
broer Numitor in de gevangenis zetten en dwong hij Rea Silvia, diens dochter,
priesteres te worden. Amulius kon zich zo als veilig beschouwen. Gedurende vele
jaren zou hij koning geweest zijn. Na een tijdje echter verwekte de god Mars bij
Rea Silvia een tweeling, Romulus en Remus.
Amulius beval vertoornd dat zij onmiddellijk werden gedood. Maar het was door het
lot voorbestemd dat hij een rechtvaardige straf zou krijgen!
De slaaf die die wrede opdracht kreeg, had niet de moed een zo zware misdaad te
begaan: hij legde daarentegen de twee broertjes in een mandje en liet hen
in het water van de Tiber achter, in de hoop dat iemand hen redde. En het duurde
niet lang of de redding kwam .....