Egnatius, romeinse familienaam, waarschijnlijk van samnitische oorsprong. Vermelding verdienen:
(1) Gellius Egnatius, samnitisch veldheer die in de derde
samnitische oorlog een coalitie tot stand bracht
tussen Samnieten, Etruriërs, Umbriërs en Galliërs em
als hun imperator Etrurië binnenrukte, maar in 295
vC bij Sentinum
door de Romeinen werd verslagen.
E. kwam in deze slag, waardoor de Romeinen meester
werden van Midden-Italië, om het leven.
Lit. Livius 10, 16-21. - F. Münzer (PRE 5, 1994v).
(2) Egnatius, romeins dichter,
volgens Macrobius (Saturnalia
6, 5), die twee fragmenten van zijn werk heeff
bewaard, voorganger van Vergilius
en schrijver van
een De rerum natura. E. is verder vrijwel onbekend.
Lit. Fragmenten bij W. Morel, Fragmenta Poetarum Latinorum
Epicorum et Lyricorum praeter Ennium et Lucilium
(Leipzig 1927). - GRL 1, 314. - A. Traglia, Poetae novi
(Rome 1962).
(3) Marcus Egnatius Rufus, aediel ca. 21 vC. Als zodanig won hij de volksgunst door een particuliere brandweer te organiseren en door zijn grote moed bij de brandbestrijding. Nadat hij voor 20 tot praetor gekozen was, stelde hij zich - illegaal wegens het ontbreken van de vereiste tussenruimte van twee jaar - voor of in 19 candidaat voor het consulaat. Daar de fungerende consul Gaius Sentius Saturninus zijn candidatuur afwees, kwam het tot bloedige onlusten.
Het geval zou voorgelegd worden aan keizer
Augustus,
maar E. smeedde een samenzwering om deze bij
zijn terugkeer uit het Oosten te vermoorden; de samenzwering
werd ontdekt en E. terechtgesteld.
Lit. E. Groag (PRE 5, 1999v). - P. Sattler, Augustus und der
Senat (Göttingen 1960) 85vv.
[A. J. Janssen]