Inarus (grieks Ἰναρως of Ιναρωους), was, ondanks
zijn egyptische naam en die van zijn vader, Psammetichus,
volgens Thuc. 1,104 een libische vorst
(ir.t-n(.t)-hrw-ir.w betekent 'het oog van Horus is
tegen hen (de vreemde vijanden) gericht'). Hij leidde
in 460 vC de opstand van de Egyptenaren tegen
Artaxerxes I en versloeg, met de hulp van een
atheense vloot, de Perzen te Papremis, een niet geidentificeerde
plaats in de West-Delta. De satraap
Achaemenes, oom van Artaxerxes, en de griekse
bevelhebber Charitimides vonden er de dood. De
rest van het perzische leger trok zich terug binnen de
stad Memphis. I. belegerde hen daar met de egyptische
en griekse troepen en veroverde de tweederden
van de stad, doch de Perzen hielden stand
totdat de generaal Megabyzus hen enkele maanden
later kwam ontzetten. De belegeraars trokken zich
terug op een eiland van de Prosopitis (O.-Delta).
Eerst in 454 behaalde Megabyzus de overhand. I.
werd in een veldslag gevangen genomen en naar
Susa gevoerd, waar Artaxerxes hem liet kruisigen.
Lit. Drioton/Vandier 603v. F. K. Kienitz, Die politische Geschichte
Ägyptens vom 7. bis zum 4. Jahrhundert vor der
Zeitwende (Berlin 1953). Bronnen: Thucydides 1, 104-110;
Diodorus 11, 71-77.
[Vergote]