Decretum

Decretum, in het romeinse recht terminus technicus ter aanduiding van:

1. een officieel besluit van een overheidscollege, bv. decretum sacerdotum, decretum senatus (vermoedelijk niet te onderscheiden van senatus consultum), decretum decurionum;

2. de partijen bindende openbare uitspraak die de praetor na een vooronderzoek (causa cognita) deed aan het eind van de eerste fase (in iure) van een formulair proces en waarbij hij vaststelde of het proces doorgang zou vinden en, zo ja, welke rechter de zaak zou behandelen;

3. een vonnis dat de keizer wees wanneer hij zelf als hoogste rechter optrad; het bezat kracht van wet doordat het voor de berechting van soortgelijke delicten bindende norm werd.


Lit. Hesky (PRE 4, 2289-2306). [Nuchelmans]


Register