
Deze monumentale openbare fontein, gevoed door een tak van de
Aqua Claudio of Anio Novus
(vroeger dacht men aan de Aqua Iulia),
werd gebouwd door keizer Alexander Severus in 226 op de hoek van
de Via Labicana en de
Via Tiburtina. Hij vond deze
gebeurtenis zo belangrijk dat hij er munten voor liet slaan.
Deze 18 m hoge massa van beton is
alles wat over is van de rijk
met marmer en beeldhouwerk versierde fontein. Het water kwam op
een hoogte van 10m bij de achterkant
van het gebouw aan en werd
verdeeld in 2 stromen. Deze twee werden daarna verdeeld in 5 stromen,
3 naar de voorkant en 2 naar
de zijkant. Zij werden verder geleid
door loden pijpen en allerlei nissen en kwamen tenslotte op straatniveau
aan in een basin
waar men water kon halen. Het gebouw werd in de
Middeleeuwen de Tempel van Marius genoemd vanwege de beelden die
tot de 16e
eeuw in de bovenste nissen stonden (nu op de Campidoglio).