Side (Σίδη), op een schiereiland gelegen griekse
havenstad in het oosten van de kleinaziatische
landstreek Pamphylië,
thans Eski Antaiya of Selimiye.
Van de oudste geschiedenis der
stad, waarvan de oorsprong in elk geval prehelleens
is, is vrijwel niets bekend; in de 7e eeuw vC zouden
er zich kolonisten uit het aeolische Cyme gevestigd
hebben. Tot 188 vC (vrede van Apamea) maakte
S., evenals de rest van Pamphylië, met een
betrekkelijk grote autonomie deel uit van
achtereenvolgens het lydische, het perzische, het Seleuciden-
en het Ptolemaeënrijk. Van 188 tot in de 1e eeuw
vC was het een vrije stad en kwam het tot grote
welvaart. Een tweede bloeitijd brak aan toen het
ca. 165 nC hoofdstad van de senatoriale provincie
Lycia et Pamphylia geworden was. Vanaf de 6e
eeuw raakte de stad steeds verder in verval, onder
meer door de invallen van de Arabieren; in de
middeleeuwen was er nog slechts een roversnest
van over.
Lit. Inscripties in A. M. Mansel/E. Bosch/J. Inan, Vorlaufiger Bericht über die Ausgrabungen in S. im Jahre 1947 (Ankara 1951); A. M. Mansel/G. E. Bean/J. Inan, Die Agora von S. (ib. 1957); G. E. Bean. The Inscriptions of S. (ib. 1965). A. M. Mansel (PRE Suppl. 10, 1965, 879-918). Id. (EAA 7, 279-282). - Id., Die Ruinen von S. (Berlin 1963). P. Knoblauch, Die Hafenlagen und die anschliessenden Seemauern vcn S. (Ankara 1977). - Over het sidetisch: G. Neumann, Zum Forschungsstand der sidetischen Inschriften (Kadmos 7, 1968, 27-44). C. Brixhe, L'alphabet épichorique de S. (ib. 8, 1969, 54-84). [Nuchelmans]