Apollonius (Ἀπολλώνιος) van Tarsus, onder Seleucus IV
(187-175)
stadhouder van Coelesyrië en Phenicië. Hij maakte
de koning opmerkzaam op de rijkdom van de tempel
van Jeruzalem en werd aldus de aanleiding tot de
tempelroof van Heliodorus (2M 3,5-7). Deze A. is
vermoedelijk identiek met de opperste belastinginner
(IM 1,29) of de 'aartsbooswicht' (2M 5,24) die in
opdracht van Seleucus' opvolger
Antiochus IV (175-164)
in Jeruzalem een bloedbad aanrichtte en een
begin maakte met de grote godsdienstvervolging. In
166 werd A. door Judas verslagen en gedood (IM
3,10-12). [v.d.Born]