Fortunatae Insulae (Gelukzalige Eilanden) is de
naam die de Romeinen in navolging van de Grieken
gaven aan een eilandengroep voor de westkust
van Afrika. De griekse naam Μακάρων Νῆσοι
(Eilanden der Gelukzaligen) en de latijnse houden
verband met het geloof in een paradijselijk oord
waarheen lievelingen der goden reeds vóór hun
dood, en de zielen der vromen na hun dood, werden
overgebracht om er in eeuwige zaligheid te leven
(Elysium). Dit oord werd meestal in de Atlantische
Oceaan ten westen van Afrika gesitueerd; na
de ontdekking van de daar liggende eilandengroepen
(door de Puniërs?) werd het aanvankelijk met
de groep rond het huidige Madeira, later met de
huidige Islas Afortunadas (Kanarische Eilanden)
geïdentificeerd. Laatstgenoemde F.L werden rond
het begin der christelijke jaartelling verkend en beschreven
door koning Juba II
van Mauretanië,
aan wie Plinius maior
(Naturalis historia 6, 202-205) zijn gegevens ontieende.
Lit. C. Fischer (PRE 7, 42v).
[Nuchelmans]