Sulpicius Severus (ca. 363 - ca. 420), christelijk auteur van historisch en hagiografisch werk. Hij was afkomstig uit Aquitanië, behoorde tot een aanzienlijke familie en praktizeerde als advocaat Na de dood van zijn vrouw trok hij zich in de eenzaamheid terug. Waarschijnlijk is hij priester geworden. S.' beknopte Wereldkroniek in twee boeken (na 403) behandelt de geschiedenis tot 400. Slechts voor de contemporaine historie bezit ze zelfstandige waarde; men vindt er o.a. gegevens over het priscillianisme.
Invloedrijker in later tijd zijn de geschriften
over Martinus van Tours: de Vita S. Martini
uit 397, drie brieven en twee boeken Dialogi, een
aanvulling op de levensbeschrijving. De Vita Martini
is in de latere hagiografie veel nagevolgd. S.
wil daarin bewijzen dat Martinus, de grote bisschop,
asceet en missionaris van Gallië, de egyptische asceten
in heiligheid van leven en het verrichten van
mirakelen heeft overtroffen. In de Kroniek is S.'
stijl sterk beïnvloed door Sallustius en Tacitus. De
Vita is volkser van stijl dan de Dialogen; de sporen
van de retorische scholing van de auteur zijn echter
overal aanwezig.
Lit. Uitgaven: MPL 20, 95-248. C. Halm (CSEL 1). Vita
Martini: J. Fontaine (SC 133-135). Duitse vertaling: BKV
202. - G. Bardy (DTC 14, 2760-2762). A. Kappelmacher
(PRE 4A, 863-871). Bardenhewer 3, 421-427. - C. A. Bernouilli,
Die Heiligen der Merowinger (Tübingen 1900) 6-35.
F. Kemper, De Vitarum Cypriani, Martini Turonensis, Ambrosii,
Augustini rationibus (Münster 1904). J. Brochet, La
correspondance de saint Paulin de Nole et de Sulpice Sévère
(Paris 1906). P. Hyltén, Studien zu S.S. (Lund 1940).
J. Fontaine, Sulpice Sévère a-t-il travesti saint Martin de
Tours en martyr militaire? (AB 81, 1963, 31-58). R. Lorentz,
Die Anfänge des abendländischen Mönchtums im 4. Jahrhundert
(ZKG 77, 1966, 1-61). G. van Andel, The Christian
Concept of History in the Chronicle of S.S. (Amsterdam'
1976).
[Bartelink]