Viriathus

Viriathus, opstandelingenleider in Lusitanië. Tijdens de in 154 vC uitgebroken opstand tegen Rome kozen de Lusitaniërs in 147 de schaapherder V. als leider. Hij was een man van hoge kwaliteiten. Zijn omzichtige leiding bracht systeem in de strijd. Als eerste paste hij tegen de hierop niet voorbereide Romeinen de guerillataktiek toe, waardoor hij een groot deel van Spanje in zijn macht bracht. In 145 zond Rome een consul naar het strijdgebied. Desondanks nam de strijd in de volgende jaren een voor Rome zo ongunstige wending dat de proconsul Quintus Fabius Maximus Servilianus, die in 140 moest capituleren, vrede sloot met V., waarbij deze als vriend van het romeinse volk erkend en zijn grondgebied gegarandeerd werd. Op aandringen van zijn opvolger Quintus Servilius Caepio erkende de senaat deze overeenkomst niet, zodat de gevechten opnieuw losbarstten. Caepio wist de uitgeputte troepen van V. tot in Lusitanië terug te dringen. Bij nieuwe vredesonderhandelingen kocht hij drie vrienden van V. om, die de held in zijn slaap doodden (139). Als vir duxque magnus kreeg hij een schitterende begrafenis. Aan de droom van een lusitanisch rijk kwam hiermee een einde. Nog heden ten dage geldt V. als een nationale held van Portugal.


Lit. Appianus, Hispanica 60-75. - H. Gundel (PRE 9A, 203-230). - A. Schulten, Viriatus (Neue Jahrbücher 39, 1917, 209-237). Id., Fontes Hispaniae antiguae 4 (Barcelona 1937) 107-134. H. Simon, Roms Kriege in Spanien 154-133 v. Chr (Frankfurt 1962). H.G. Gundel, Viriato. Lusitano caudillo en las luchas contra los romanos 147-139 antes de Cristo (Caesaraugusta 31-32, 1968, 175-198). H. G. Gundel, Probleme der römischen Kampfführung gegen V. (in Legio VII Gemina, Leon 1970, 111-130). [A.J. Janssen]


Lijst van Namen