Eutychianisme

Eutychianisme, heretische lering die uitmondde in het monofysitisme; aldus genoemd naar de stichter Eutyches (ca. 378-454). Deze was archimandriet te Constantinopel, die zich fel verzette tegen de leer van Nestorius en daarbij in de tegengestelde dwaling verviel. Volgens Eutyches, die beweerde slechts de leer van Cyrillus van Alexandrië te volgen, was de menselijke natuur van Christus consubstantieel met de onze en waren er twee naturen vóór en één na de vereniging in de mens geworden Christus. Door dergelijke stellingen gaf Eutyches aanleiding tot het ontstaan van het monofysitisme. Eusebius van Dorylaeum klaagde hem aan (448), waarop hij door Flavianus, aartsbisschop van Constantinopel, op grond van de uitspraak van een synode werd afgezet. Eutyches wist echter steun van het hof te verkrijgen, waarna de zogenaamde Roverssynode van Ephese (449) hem vrijsprak. Een beroep op paus Leo had voor hem een ongunstige uitslag, daar de Tomus of Epistola dogmatica, die de paus aan Flavianus zond, Eutyches' leer verwierp. Dit document had ook groot gezag op het concilie van Chalcedon (451), waar het e. werd veroordeeld en speelde naderhand tijdens de monofysitische controverses een rol. Eutyches werd definitief afgezet en verbannen.


Lit. M. Jugie (DTC 5, 1582-1609). Van Roey (DHG 16, 9597). E. Schwartz, Der Prozess des Eutyches (Sitzungsb. Bayer. Akad. Wiss., Philol.-hist. Abt. Heft 5; München 1929). A. Griflmeyer/H. Bacht, Das Konzil von Chalkedon, Geschichte und Gegenwart 1-3 (Würzburg 1951-1954). [Bartelink]


Afkortingen Lijst van Namen