ALS SLAAF VAN OMPHALE

Hoewel Heracles Iphitus gedurende een vlaag van waanzin had gedood, ging Heracles er zeer onder gebukt. Hij trok van de ene priesterkoning naar de andere om zich van zijn zonde te laten reinigen, maar allen weigerden dit, alleen Deïphobus van Amyclae sprak hem vrij van de bloedschuld.
Niettemin bezochten de goden hem met een zware ziekte als straf voor zijn misdaad. De held, gewoonlijk blakend van gezondheid, kon de plotselinge kwaal niet verdragen. Hij begaf zich naar Delphi en hoopte bij het pythische orakel genezing te vinden. Maar de priesteres weigerde hem, de moordenaar, haar spreuk. Toen roofde hij de drievoet en sleepte die naar buiten om elders zelf een tempel op te richten. Vertoornd over deze vrijpostigheid verscheen Apollo en daagde de halfgod uit tot de strijd. Maar Zeus wenste geen gevecht tussen twee van zijn zonen en beslechtte de onenigheid door een bliksemschicht tussen hen in te werpen. Ook gelastte Zeus dat het orakel zich moest doen horen. De uitspraak luidde dat Heracles van zijn ziekte bevrijd zou worden wanneer hij zich als slaaf zou laten verkopen om drie jaar lang dienstbaar te zijn. De prijs die voor hem betaald zou worden, diende hij als boetedoening af te staan aan de vader wiens zoon hij gedood had. Heracles schikte zich in deze gestrenge uitspraak.

Heracles en Omphale 1e eeuw vC, Louvre Parijs

Hij ging met enige vrienden scheep naar Azië en werd daar met zijn toestemming als slaaf verkocht aan Omphale, zo heette de koningin van Maeonië, het land dat later I.ydië genoemd werd. Een vriend van Heracles bracht de koopprijs naar koning Eurytus en toen deze het geld niet wilde aannemen, gaf hij het aan de kinderen van de vermoorde Iphitus.

En werkelijk, Heracles herstelde. In grote vreugde om de herwonnen lichaamskracht bleef hij als slaaf bij Omphale werken en zuiverde het gebied van zijn meesteres en de naburige landen van rovers.
De koningin bewonderde de dapperheid van haar slaaf en vermoedde dat hij een held was. Nadat zij vernomen had dat hij Heracles was, de grote zoon van Zeus, gaf zij hem niet alleen zijn vrijheid terug maar trad ook met hem in het huwelijk. Maar de trotse koningin liet hem vernederend werk doen. Zijzelf wierp de leeuwehuid van de held om, terwijl zij hem dwong vrouwenkleren te dragen, en in zijn blinde liefde zat hij zelfs aan haar voeten wol te spinnen. De hals die eens als lichte last de hemel gedragen had, werd nu omsloten door een gouden keten. Zo zat hij met het spinrokken in de hand temidden van de slavinnen en vreesde de boze woorden van zijn meesteres wanneer hij zijn dagtaak niet voltooid had. Als zij echter goed gestemd was, moest de man in vrouwenkleding haar en haar dienaressen de heldendaden uit zijn jeugd vertellen. Eindelijk, toen de dienstjaren bij Omphale voorbij waren, kwam Heracles tot bezinning. Met afschuw schudde hij de verwijfde kleren af; slechts een ogenblik behoefde hij zijn wilskracht te gebruiken en opnieuw was hij de ijzersterke zoon van Zeus.