Lucius Annaeus Cornutus, uit Leptis in Afrika,
was een vooraanstaand stoïcijns filosoof ten tijde
van Nero, en tevens auteur van grammaticale en
retorische geschriften, waarvoor hij zich zowel van
het grieks als van het latijn bediende. Hij was leraar
van de dichters Persius en
Lucanus en werd
door Nero in
65 (volgens anderen in 66 of 68) verbannen;
van zijn verdere leven is niets bekend. Bewaard
gebleven is een grieks geschrift, Ἐπιδρομὴ τῶν κατὰ τὴν Ἑλληνικὴν θεολογίαν παραδεδομένων
(Samenvatting van de overlevering betreffende de
griekse godenleer), waarin hij de mythen allegorisch
verklaart. Verloren gegaan zijn o.a. een traktaat
over de logica van Aristoteles, een commentaar op
Vergilius en een werk over ortografie. Ten onrechte
staan op naam van C. een anonieme Rhetorica en
scholia op de gedichten van Persius en Juvenalis.
Lit. Uitg. Editio princeps met latijnse vertaling van Clanserus
(Basel 1543). Moderne editie: C. Lang, Cornuti theologiae
Graecae compendium (Leipzig 1881). Fragmenten in
A. Mazzarino, Grammaticae Romanae Fragmenta aetatis
Caesareae I (Turijn 1955). - A. D. Nock (PRE, Suppl. 5,
1931, 995-1005). - R. Reppe, De L. Annaeo Comuto
(Leipzig 1906). B. Schmidt, De Comuti theologiae Graecae compendio
(Halle 1912). [Diercks]