Palladius griekse eigennaam van de latijnse auteur over landbouw, wiens volledige naam P. Rutilius Taurus Aemilianus luidt. P. leefde in de 4e eeuw nC en schreef een werk over de landbouw in 14 boeken, getiteld Opus agriculturae, waarin de stof is ingedeeld naar de maanden van het jaar. Het werk, dat is opgedragen aan een verder onbekende Pasiphilus, bevat behalve een uitvoerige inleiding (boek 1) ook een gedeelte in elegische disticha over het enten van fruitbomen, waarvan de titel luidt De insitione en dat vroeger soms wel werd aangeduid als boek 14. Thans echter duidt men met boek 14 doorgaans een gedeelte aan over diergeneeskunde, dat met de titel De medicina pecorum in de uitgaven een zelfstandig leven is gaan leiden (mulomedicina). De gegevens voor zijn werk heeft P. grotendeels ontleend aan voorgangers, in het bijzonder Columella en Gargilius Martialis en voorts enige griekse bronnen, die zonder nadere specificatie door hem worden aangeduid met Graeci; daarnaast maakt hij veelvuldig gebruik van eigen ervaringskennis, met name in die passages die worden ingeleid met de formule quod expertus sum.
De stijl van het werk, dat geen literaire pretenties
heeft, is tamelijk dor; de versificatie van het poëtische
gedeelte is weliswaar foutloos, maar van een
werkelijk dichterlijke inspiratie is nauwelijks sprake.
Voor onze kennis van de taalontwikkeling in de
4e eeuw nC is dit vakproza overigens wel van grote
betekenis. In later tijd, vooral in de middeleeuwen,
werd het werk van P. veel gelezen en geciteerd.
Lit. Uitgaven: J. C. Schmitt, Palladii Rutilii Tauri Aemiliani
viri inlustrïs opus agriculturae (Leipzig 1898). J. Svennung,
De medicina pecorum Palladii (Göteborg 1926). - J. Svennung
(PRE 18, 2 (3), 209-211). GRL 4, 189-192. - H. Widstrand,
Palladiusstudien (Uppsala 1926). J. Svennung, Untersuchungen
zu P. und zur lateinischen Fach- und Volkssprache
(Uppsala 1935).
[Brouwers]