Velius Longus, romeinse grammaticus uit de 2e eeuw nC, van wiens werken alleen een tractaat over de spelling (De orthographia) bewaard is gebleven. Hierin wordt met name aandacht besteed aan het verschil tussen uitspraak en schrijfwijze. Als bron voor dit werk noemt V .L. o.a. Verrius Flaccus.
Met zijn tijdgenoot Terentius Scaurus, die over
hetzelfde onderwerp schreef, polemiseert hij meer
dan eens. De overlevering van het werkje van V .L.
berust op een in 1493 ontdekte codex Bobiensis, die
nadien zelf verloren is gegaan, doch waarvan afschriften
zijn bewaard en waarop alle andere handschriften
teruggaan. V.L. schreef nog enige andere
werken, die echter verloren zijn gegaan, nl. De usu
antiquae lectionis (een geschrift over oudere taalvormen),
een werkje over woordvorming (in het bijzonder
over adiectiva die van eigennamen worden
afgeleid) en een commentaar op Vergilius' Aeneis.
Lit. Uitgave van De orthographia in H. Keil, Grammatici Latini 7 (Leipzig
1880 = Hildesheim 1963) 46-81- - A. Dihle (PRE 8A, 532-634 GRL
3, 158v. [Brouwers]