Silvanus
Silvanus, moeilijk te determineren ouditalische
bosgod, beschermer van planten, bomen, weiden
en kudden, verwant met de bos- en herdersgod
Faunus en vanaf de 3e
eeuw vC steeds meer vereenzelvigd
met de griekse herders- en vruchtbaarheidsgod
Pan. S. bezat, in tegenstelling met
Faunus, geen officiële cultus. Boeren en herders
brachten hem - op een open plaats in het bos offers
van spelt, spek, vlees en wijn; daarbij mochten
vrouwen niet aanwezig zijn. Hij gold ook als
de hoeder van grondbezit en was als zodanig verwant
met Terminus. Kraamvrouwen werden
met apotropaeïsche riten tegen zijn boze bedoelingen
beschermd.
In de provincies van het romeinse rijk, met name in
Illyricum, werd S. met diverse inheemse bosgoden
of bosdemonen geïdentificeerd.
Afbeeldingen van S. komen veel voor, in de vorm
van beeldjes en op schilderingen en reliëfs. De god
wordt voorgesteld als een haveloos geklede robuuste
oudere man met baard en lange haren, en
met een krans op het hoofd; in de rechterhand
houdt hij gewoonlijk een mes, in de linker een of
meer takken.
De kop van Silvanus is gevonden aan de Via dei Fori Imperiali
en is nu te zien in het Museo Montemartini.
Lit. R. Peter (Roscher 4, 824-877). A. Klotz (PRE 3A, 117-125).
C. Saletti (EAA 7, 2v). [Nuchelmans]