Vierkeizerjaar, naast driekeizerjaar populaire benaming voor het roerige jaar 69 nC, waarin achtereenvolgens Galba, Otho, Vitellius en Vespasianus keizer van het romeinse rijk waren. Galba, die op 8 juni 68 Nero opgevolgd was, werd op 15 januari 69 door een samenzwering onder leiding van zijn rivaal Otho omgebracht. Otho wist niet het vertrouwen van de romeinse troepen in Germania te winnen, die al op 2 januari 69 de voorkeur hadden gegeven aan hun commandant Vitellius en de Alpen overtrokken. Op 16 april, nadat Vitellius' veldheren de slag bij Cremona hadden gewonnen, benam Otho zich het leven. Vitellius, op 1 april door de senaat erkend en midden juli in Rome ingehaald, moest op zijn beurt na acht maanden wijken voor Vespasianus, die door zijn aanhangers reeds op 1 juli 69 in Egypte tot keizer uitgeroepen was, vervolgens de troepen in Syrië, Moesië en Illyricum voor mch won en op 22 december door de senaat erkend werd, nadat zijn veldheer Antonius Primus Rome op de Vitelliani veroverd had; hierbij kwam Vitellius om. Vespasianus zelf kwam pas in de zomer van 70 in Rome aan.
Lit. H. Grassl, Untersuchungen zum Vierkaiserjahr 68/69 n. Chr. Ein Beitrag zur Ideologie und Sozialstruktur des frühen Prinzipats (Diss. Graz, Wien 1973). P.A. Greenhalgh, The Year of the our Emperors (London 1975). E. Nicolas, De Néron à Vespasien. Études et perspectives historiques 1-2 (Paris 1979). Zie voorts Lit. s.vv. Galba, Otho, Vitellius, Vespasianus. [Nuchelmans]