Galba 68 - 69
Hij was keizer van 8 juni 68 tot 15 januari 69. Servius Sulpicius Galba is geboren in 3 v.C. in Terracina uit een voorname en rijke familie en volgde een schitterende loopbaan als stadhouder van Aquitania (31-32), consul (33), legaat van Germania Superior (39-41) en proconsul van Africa (45). Vanaf 60 was hij gouverneur van Hispania Tarraconensis. Galba stond zeer in de gunst bij Augustus, Livia, Tiberius, Caligula, na wiens dood hij de troon weigerde, en Claudius, die hij naar Britannia vergezelde.
In 68 raakte hij in contact met de opstandige Iulius Vindex en zijn troepen riepen hem in Carthago Nova (Spanje) uit tot tot legaat van de senaat en het Romeinse volk. Na Nero's dood werd Galba onder druk van de praefectus praetorio Numphidius Sabinus door de senaat tot keizer uitgeroepen. Samen met Otho trok hij naar Rome, waar hij een opstand neersloeg. Ofschoon Galba een eerlijk man was, bemoeilijkten zijn achterdocht en gierigheid zijn regering. Het niet uitbetalen van het aan de soldaten beloofde donativum kostte hem veel sympathie. Begin 69 keerden de Rijnlegers zich tegen hem en riepen Vitellius tot keizer uit. De adoptie van Lucius Calpurnius Frugi Licianus, waarmee de periode van de adoptiefkeizers werd ingeluid, nam Otho tegen hem in. De door deze onder de praetorianen op touw gezette samenzwering kostte Galba het leven.
Lit. Tacitus. Historiae 1, 1-49. Suetonius' en Plutarchus'
biografieën van G. Cassius Dio, boeken 63 en 64. - Fluss
(PRE 4A, 772-801). B. Felletti Maj (EAA 3, 757v). - P.
Zancan, La crisi del principato nell'anno 69 d.C. (Padova
1939). C. M. Kraay, The Aes Coinage of G. (Numismatic
Notes and Monographs 133, New York 1956). E. Köstermann,
Das Charakterbild Galbas bei Tacitus (Navicula
Chiloniensis, Leiden 1956, 191-206). M. Raoss, La rivolta di
Vindice ed il successo di G. (Epigraphica 19, 1958, 46-120;
22, 1960, 37-151). P. Schunk, Studien zur Darstellung des Endes
vom G., Otho und Vitellius in den Historien des Tacitus
(Symbolae Osloenses 39, 1964, 38-82).
[A. J. Janssen]
