Hizkia (hebr. ḥizqijjā[hū']), koning van Juda (726-697), zoon van Achaz en Abi, gehuwd met Chefsi-Ba (2Kg 18-20; 2Kr 29-32; Is 36-39; Sir 48,17-23). Het voornaamste probleem van zijn buitenlandse politiek was de vraag, bij welke van de elkaar bestrijdende grote mogendheden, Assyrië en Egypte, hij zich moest aansluiten. De eerste tien jaar bleef H. neutraal, maar sloot zich daarna aan bij een anti-assyrische coalitie onder leiding van Asdod (712). Hij schijnt zich echter te rechter tijd teruggetrokken te hebben; het zg. pronkinschrift van Sargons veldtocht tegen Asdod (AOT 350v; ANET 286) vermeldt hem niet. In 702 sloot hij een verbond met Egypte tegen Assyrië. De assyrische koning Sanherib versloeg de Egyptenaren bij Elteko, drong in Juda binnen, veroverde vele steden en sloeg het beleg voor Jeruzalem. Omdat Sanherib zijn veldtocht plotseling moest afbreken, stelde hij zich met een schatting tevreden (AOT 353v; ANET 288). Met het oog op oorlogshandelingen versterkte H. de Davidstad (vgl. Sir 48,19; Is 22,10) en stelde hij de watervoorziening van Jeruzalem veilig door de aanleg van een tunnel die de Gichonbron met de vijver van Siloach verbond. Zijn binnenlandse politiek werd beheerst door een religieuze reorganisatie. Een breedvoerige schildering daarvan in 2Kr29,3-31,21. Aan deze reorganisatie vielen alle cultische misbruiken ten offer.
In Spr 25,1 wordt de literaire activiteit van 'de mannen
van H.', die spreuken verzamelden, vermeld.
Js 38,10-20 bevat de zeer verminkte tekst van een
lied van H. Als geheel genomen was H. een krachtig
vorst, ook door de naburen gerespecteerd (vgl. het
gezantschap van Merodak-Baladan), die de tijd van
vrede na de syro-efraïmitische oorlogen voor de welvaart
van zijn land wist te benutten.
Lit. H. Haag, La campagne de Sennachérib contre Jérusalem
en 701 (RB 58, 1951, 348-359). H. H. Rowley, Hesekiah's Reform
and Rebellion (BJRL 44, 1961/62, 395-431; met uitvoerige
bibliografie). S. H. Horn, Did Sennacherib Campaign
Once or Twice against Hezekiah? (Andrews Univ. Seminary
St. 4, 1966, 1-28). E. Vogt, Sennacherib und die letzte Tätigkeit
Jesajas (Bb47, 1966, 427-437). [v. d. Born]