Sabellianisme, leer van Sabellius (ca. 220 te Rome)
en diens aanhangers, ook patripassianisme genoemd,
volgens welke de Vader, Zoon en Heilïge Geest
slechts als verschillende verschijningswijzen of aanduidingen
van de godheid worden gezien, en niet als
verschillende personen (modalistisch
monarchianisme):
de godheid is eerst Vader als wetgever
in het OT, vervolgens Zoon als verlosser van de
menswording to.t de hemelvaart, tenslotte Heilige
Geest in de heiliging van de zielen.
Sabellius' opvattingen
kan men grotendeels reconstrueren uit gegevens
bij Hippolytus,
Athanasius en Epiphanius
van Salamis. In later tijd vindt men sabellianistische
ideeën bij Beryllus van Bostra,
Commodianus
en bij de priscillianisten.
Lit. G. L. Prestige, God in Patristic Thought (London 1956).
[Bartelink]