Placentia (Πλακεντία), noorditalische stad, gelegen op de
oostelijke oever van de Trebia, dicht bij de monding van
deze rivier in de Po; thans Piacenza. P. was
een stichting van de Etruriërs (II) en
maakte deel uit van de etrurische stedenbond in de
Po-vlakte, totdat het ca. 390 vC door de
Galliërs
veroverd werd. In 218 vC veroverden de Romeinen
het en vestigden er een grote
colonia, die tot een
sterke vesting werd uitgebouwd. Deze werd in 207
vC vergeefs door Hasdrubal
belegerd, maar in 200
door de Galliërs
verwoest. In 190 zond Rome er
3000 nieuwe kolonisten heen; sinds 187 vC vormde
P. het eindpunt van de Via Aemilia. In 90 vC werd
het municipium
van de tribus Voturnia. Hoewel het
in de militaire geschiedenis van Rome een
belangrijke rol heeft gespeeld, wordt het in de bronnen
betrekhelijk zelden vermeld.
Van het antieke P., waarvan het romeinse grondplan
in de moderne stad nog enigszins herkenbaar is,
zijn weinig resten over. Op de Peutinger kaart (foto rechts: midden) wordt P. ook genoemd.
Lit. Inscripties in CIL 11, 1, 1211-1291. - R. Hanslik (PRE 20, 1897-1910).P. Alfieri (EAA 6, 144). - E. Nasalli Rocca/ M. Corradi Cerri, P. (Archivio Storico per le Provincie Parmense 3, 1938, 45-95). [Nuchelmans]