Rex sacrorum (offerkoning) of sacrificulus is de
naam voor die romeinse priester op wie bij de afschaffing
van het koningschap de sacrale functies
van de vorst overgingen en die, evenals deze, zijn
functie voor het leven bekleedde en onschendbaar
was. Religieuze schroom liet wel de met dwingelandij
vereenzelvigde en daarom gehate naam rex
voortbestaan. De r.s. moest patriciër
zijn en geboren
uit een door confarreatio gesloten huwelijk, zoals
ook zijn eigen huwelijk moest zijn. Zijn inauguratio
vond plaats voor de comitia calata. Zijn ambt was
onverenigbaar met een andere functie; het was hem
zelfs verboden bij enig ander werk toe te zien. In
rang stond hij onder de pontifex maximus, die hem
benoemde, maar boven alle flamines. Voor het
brengen van offers mocht hij, evenals de flamines
en de Vestales,
op een wagen door de stad rijden.
Ook zijn vrouw, de regina, had bepaalde sacrale
verplichtingen.
Lit. A. Rosenberg (PRE 1A, 721-726). - J. Marquardt,
Römische Staatsverwaltung 3 (Leipzig 1878) 308-313. G. Wissowa,
Religion und Kultus der Rönrer (München 1902) 504-507.
[A. J. Janssen]