Isauria (Ἰσαυρική), landstreek in Klein-Azië ten
noorden van het Taurus-gebergte, tussen
Pisidië,
Lycaonië
en Cilicië. De bewoners, die voor het
eerst in de geschiedenis verschijnen ca. 325 vC, toen
zij de macedonische gouverneur Balacrus vermoordden,
waren berucht om hun plundertochten. Zij behielden
hun zelfstandigheid totdat ze in 76 en 75 vC
door de Romeinen met veel moeite onderworpen
werden, waaraan Publius Servilius Vatia zijn bijnaam
Isauricus te danken had. Het land werd in
63 vC door Pompeius
bij de provincie Cilicia gevoegd,
later door keizer Augustus
met Galatia verenigd.
De twee voornaamste steden van I. heetten in de
keizertijd Isaura Vetus (Ἴσαυρα Παλαία, thans
Zengibar Kalesi) en Isaura Nova (Ἴσαυρα νέα, thans
Dorla).
Lit. G. Ambrosetti (EAA 4, 222v).
[Nuchelmans]