Diogenes (Διογένης) van Seleucia
(ca. 240-ca. 150 vC), gewoonlijk
D. van Babylon genoemd,
stoïcijns wijsgeer, leerling
van Chrysippus. Hij volgde
Zeno van Tarsus op
als scholarch en maakte in 156/155 vC deel uit van
het z.g. filosofengezantschap dat de Atheners naar
Rome zonden (Carneades;
Critolaüs). Kort daarna
overleed hij op hoge leeftijd. Zijn belangrijkste
leerling was Panaetius. D. schijnt belangrijke
bijdragen te hebben geleverd tot de uitbouw van de
stoïcijnse leer, met name op het gebied van grammatica
en ethica.
Lit. Testimonia en fragmenten bij H .von Arnim, Stoicorum
Veterum Fragmenta 3 (Leipzig 1903) 210-243. - H. von
Arnim (PRE 5, 773-776). - M. Pohlenz, Die Stoa. Geschichte
einer geistigen Bewegung 1 (Göttingen 1948) 180-190.