Ilias Latina of Homerus latinus, titel die gewoonlijk
gegeven wordt aan een latijns gedicht dat in 1070
dactylische hexameters een samenvatting van de
griekse Ilias
geeft. De eerste en de laatste acht versregels
van het gedicht, dat uit de 1e eeuw nC dateert,
vormen de acrosticha Italicus en scripsit; op grond
daarvan wordt door sommigen Silius Italicus,
door anderen een zekere Baebius Italicus als de
auteur beschouwd. De inhoud van de Ilias is op zeer
ongelijkmatige wijze gecomprimeerd: de boeken 1
tot en met 5 worden in 537 verzen samengevat, boek
13 in zeven, boek 17 in slechts vier. Het werkje is
van alle artistieke kwaliteiten verstoken, maar was in
de middeleeuwen populair - er zijn meer dan honderd
handschriften van bekend - en vormde met de
mystificaties van Dares
en Dictys voor de middeleeuwers
in het Westen de voornaamste bron voor
hun kennis van de trojaanse oorlog.
Lit. Uitgave: F. Vollmer, Poetae Latini Mïnores 2, 3 (Leipzig
1913). - Id. (PRE 9, 1057-1060). - A. Nathansky, Zur
I.L. (Wiener Studien 28, 1906, 306-329; 29, 1907, 260-288).
L. Hermann, Recherches sur l'I.L. (Antiquité Classique 16,
1947, 241-251). [Nuchelmans]