Iulius, naam van een aantal romeinse schrijvers:
(1) Iulius Obsequens, overigens onbekende auteur van
een Liber prodigiorum (Boek der voortekenen), dat
uit het grote geschiedwerk van Livius de meest
markante voortekenen van 190 tot 12 vC excerpeerde
en met historische gebeurtenissen in verband
bracht; het eerste deel, over de periode 249-190, is
verloren gegaan. Het werkje ontstond in de 4e eeuw
nC in de kringen van de apologeten van de oude romeinse
religie.
Lit. Uitgaven: O. Rossbach, Livii Periochae, Fragmenta, Inlii
Obsequentis prodigiorum liber (Leipzig 1910). Met engelse
vertaling: A. C. Schlesinger, Livy 14. Summaries, Fragments
and Obsequens (Loeb Class. Libr., London 1959). - C. Fiehn
(PRE 17, 1743v).
(2) Iulius Romanus,
overigens onbekende grammaticus
uit de 3e eeuw nC, auteur van een uitvoerig werk
over de latijnse grammatica met de titel Ἀφορμαί
(Materiaal, volgens anderen Beginselen), waaruit
grote stukken geciteerd worden door Charisius.
Lit. J. Tolkiehn (PRE 10, 788v).
(3) Iulius Valerius Alexander Polemius
(begin 4e eeuw),
auteur van een latijnse vertaling van pseudo-Callisthenes'
Alexander-roman
en misschien ook van
het Itinerarium Alexandri. Van de vertaling is
behalve de volledige tekst een epitome bewaard gebleven,
dat aan de oorsprong staat van veel middeleeuwse
Alexander-literatuur.
Lit. Uitgave: B. Kübler, Valeri Alexandri Polemi Res gestae
Alexandri Macedonis (Leipzig 1888). - W. Kroll (PRE 10,
846-850). - B. Axelson, Zum Alexanderroman des I. Valerius
(Lund 1936).
(4) Iulius Victor (4e eeuw nC), auteur van een retoricahandboek,
dat hoofdzakelijk een compilatie is van
geschriften van
Hermagoras,
Cicero en
Quintilianus.
De volledige tekst is slechts in één handschrift,
uit de 12e eeuw, bewaard gebleven.
Lit. Uitgave: K. Halm, Rhetores Latini Minores (Leipzig
1863 = Frankfurt a.M. 1964) 371-448. - L. Radermacher
(PRE 10, 872-879).
[Nuchelmans]