Aricia

Diana Nemorensis (Brons 21 cm 500 v.C.)

Aricia, oude stad in Latium, gelegen ten zuiden van het Albaanse Meer aan de Via Appia, ca. 25 km ten zuidoosten van Rome; thans Ariccia. Het gebied van Aricia was reeds in het neolithicum bewoond, maar een stedelijke conglomeratie vormde zich eerst in de 7e eeuw vC. Deze was een bittere vijand van Rome in de overgangstijd van monarchie naar republiek en speelde een belangrijke rol in de latijnse bond. In 338 vC door de romeinse consul Gaius Maenius veroverd, werd Aricia een municipium.

Dit nam sterk in betekenis toe door de aanleg van de Via Appia (vanaf 312 vC) en bestond sindsdien uit de oudere boven- en een jongere benedenstad; van de verschillende omwallingen zijn grote stukken bewaard gebleven. Aricia bleef welvarend ook nadat het door Marius in de burgeroorlog geplunderd was. In de keizertijd was het een geliefd buitenverblijf voor aanzienlijke Romeinen. Het was de geboorteplaats van Octavianus' moeder Atia.

Tussen Aricia en het meer van Nemi (lacus Nemorensis) strekte zich het woud van Diana (Nemus Dianae) uit, met het oeroude heiligdom van Diana Nemorensis, waarvan nog resten overeind staan (opgravingen 1892 en 1924-1929).

Lit. C. Hülsen (PRE 2, 822v). L. Rocchetti (EAA 1, 634v). G. Florescu, Aricia. Studio storico-topografico (Ephemeris Dacoromana 3, 1925, 1-57). R. Parabeni, Aricia² (Rome 1930). A. E. Gordon, The Cults of Aricia (Berkeley 1934). [Nuchelmans]

Kaart