Gaius Valgius Rufus, dichter en schrijver van retorisch en
grammaticaal werk uit de tijd van
Augustus, geboren
ca. 65 vC en o.m.
consul suffectus in 12 vC.,
onderhield blijkens mededelingen
bij Horatius en de auteur van de
Panegyricus Messallae
zowel relaties met de kring van Maecenas
als die van Messalla. Van zijn op enkele schaarse
fragmenten na verloren werk verdient allereerst vermelding
een bundel Elegiae, waarin de dichter
treurt om het verlies van zijn als Mystes aangeduide
vriend. Voorts schreef hij een gedicht in hexameters
en Epigrammata. Ook verscheen van zijn hand een
aan Augustus opgedragen en door
Plinius maior benut
werk over geneeskrachtige kruiden, alsmede een
latijnse vertaling van de Τέχνη van zijn leermeester,
de griekse retor
Apollodorus van Pergamum.
Enige fragmenten zijn bewaard van een grammaticaal
werk met de titel De rebus per epistulam quaesitis.
Lit. Uitgave van de fragmenten bij W. Morel/C. Büchner, Fragmenta
Poetarum Latinorum Epicorum et Lyricorum praeter Ennium et
Lucilium² (Leipzig 1982) 136-138. G. Funaioli, Grammaticae Romanae
Fragmenta 1 Leipzig 1907 = Rome 1964) 482-486. - H. Gundel
(PRE 15A, 272-276). GRL 2, 172-174. - H. Bardon, La littérature
latine inconnue 2 (Paris 1956) 19-22.
[Brouwers]