Milo, romeins politicus uit het midden van de le
eeuw vC. Titus Annius Milo, afkomstig uit
Lanuvium,
werd volkstribuun in 57 vC. In de strijd om
Cicero's terugkeer uit ballingschap bracht hij als
optimaat evenals zijn tegenstander Publius Clodius
benden op de been. Straatgevechten en wederzijdse
aanklachten volgden elkaar op, waarbij Milo
met Pompeius' hulp werd vrijgesproken. In 55
praetor geworden, huwde hij Sulla's dochter
Fausta, nadat deze gescheiden was van Gaius
Memmius. Kostbare spelen in 54 overlaadden
hem met schulden, maar bezorgden hem niet het
voor 52 gewenste consulaat: Pompeius werd consul
sine collega. De gewelddadige dood van Clodius in
een treffen met Milo bij Bovillae
werd gevolgd door
terreur in de stad. Milo werd voor het gerecht gedaagd,
dat door Pompeius zozeer onder druk werd
gezet dat Cicero niet eens durfde pleiten, maar zijn
rede later aan M. toezond. Deze ging als balling
naar Massilia,
keerde in 48 naar Italië terug, waar
hij met Caelius een opstand tegen
Caesar poogde
te ontketenen, maar spoedig om het leven kwam.
Lit. Cicero, Pro Milone. - E. Klebs (PRE 1, 2271-2276). E.
Meyer, Caesars Monarchie und das Principat des Pompejus.
Innere Geschichte Roms von 66 bis 44 v.Chr. (Stuttgart/
Berlin 1922). [A. J. Janssen]