Leo de Grote, bisschop van Rome (440-461), was onder Caelestinus aartsdiaken en volgde in 440 Sixtus III op. Hij verdedigde krachtig het geloof tegen pelagianisme, manichaeïsme en priscillianisme en wendde ook zijn invloed aan tegen de invallende barbaren. In 452 wist hij Attila bij Mantua er toe te brengen terug te trekken, in 455 wist hij niet een plundering maar wel bloedvergieten door Genseriks troepen te voorkomen. L.d.G. verwierp het monofysitisme van Eutyches dat op het concilie van Chalcedon veroordeeld werd.
Van L.d.G. zijn brieven en preken bewaard. De
brieven zijn grotendeels officiële stukken (beslissingen,
schrijvens over theologische kwesties). De
96 preken zijn gehouden op de feesten van de Heer,
29 juni, vastendagen, bij de inzameling van aalmoezen,
op de jaardag van eigen wijding, in de
passietijd. Het Sacramentarium Leonianum (of Veronense)
is ca. 600 door een verzamelaar van liturgische
teksten samengesteld. Het is het oudste
sacramentarium. Wij mogen aannemen dat L.d.G.
zelf ook liturgische teksten heeft samengesteld.
Lit. Uitgaven: P. en G. Ballerini 1-3 (1753-1757). MPL 5456.
C. Silva-Tarouca (Rome 1932-1937; brieven). J. Leclercq/
R. Dolle (SC 22bis, 49, 74; 1949-1964; preken). Th. Steeger
(BKV2 54v; duitse vertaling van de preken). C. Mohlberg/
L. Eizenhofer/P. Siffrin, Sacramentarium Veronense (Rome
1956). - M. M. Mueller, The Vocabulary of St. Leo the
Great (Washington 1943). E. M. Burke, The Church in the
Works of L. the Great (ib. 1945). C. Callewaert, S. Léon le
Grand et les textes du Léonien (Steenbrugge 1954). P. Stockmeier,
Leo I d. Gr. Beurteilung der kaiserlichen Religionspolitik
(München 1959). [Bartelink]