Verus, romeins keizer van 161 tot 169. In 130 te Rome geboren als gelijknamige zoon van de door Hadrianus tot opvolger bestemde Lucius Ceionius Commodus Verus, werd hij samen met de latere keizer Marcus Aurelius in 138 door Antoninus Pius geadopteerd. Tot de leraren die hem samen met Marcus onderrichtten, behoorden Herodes Atticus en Fronto. Reeds in 145 ontving V. de toga virilis, in 153 de quaestuur en in 154 het consulaat, dat hij in 161 samen met Marcus nog eens bekleedde. Bovendien was hij augur en frater Arvalis. Bij de dood van Antoninus Pius in 161 verhief Marcus V. terstond tot medekeizer en schiep daarmee het eerste voorbeeld van een gemeenschappelijk bewind. In 164 gaf hij zijn dochter Annia Lucilla aan zijn nu Lucius Aurelius Verus geheten ambtgenoot tot vrouw. V. miste evenwel de kwaliteiten van zijn in wiens handen de werkelijke staatsleiding lag. Hij was weeldezuchtig, slap en toegeeflijk en miste het nodige verantwoordelijkheidsgevoel. In 162 naar het Oosten gegaan, waar de Parthen Syrië waren binnengevallen, liet hij dan ook het praktische bevel over aan zijn legaten, van wie Avidius Cassius zelfs Ctesiphon veroverde. Bij de vrede in 165 werden Armenië en Osroëne romeinse vazalstaten en Mesopotamië een romeinse provincie. Samen met Marcus Aurelius vierde V. in 166 een triomf en kreeg de titels Parthicus Maximus, Medicus en Pater Patnae, alsmede de corona civica. In 168 rukte hij samen met Marcus uit tegen de Marcomannen aan de Donau. Hier stierf V. in 169 te Altinum aan een hersenbloeding. Zijn dood was wel een verlichting voor het Rijk.
Lit. Vita Veri in de Historia Augusta. Cassius Dio 71-72. - A. Stein
(PRE 3, 1832-1857). L. Fabbrini (EAA 4, 721-723). - P. Lambrechts,
L'empereur Lucius V. Essai de réhabilitation (L'Antiquité
classique 3, 1934, 173-201). M. Hammond, The Antonine Monarchy
(Rome 1959). G. R. Stanton, Marcus Aurelius, Lucius V. and Commodus:
1962-1972 (in H. Temporini ed., Aufstieg und Niedergang
der römischen Welt II, 2, Berlin/New York 1975, 478-549; overzicht
van recent onderzoek en bibliografie). Portret: J: Bernoulli,
Römische Ikonographie 2,2 (Stuttgart 1894 = Hildesheim 1969) 205-221.
M. Wegner, Die Herrscherbildnisse in antoninischer Zeit
(Berlin 1939 56-65, 226-249. M. Wegner/R. Unger, Verzeichnis der
Kaiserbildnisse von Antoninus Pius bis Commodus 2 (Boreas 3, 1980,
12-116). - Munten: H. Mattingly/E. A. Sydenham, The Roman Imperial
Coinage 3 (London 1930) 195-212. [A.J. Janssen]