Brundisium
Zuil bij het einde v.d.Via Appia |
Brundisium (Βρεντέσιον), voornaamste havenstad aan
de oostkust van Zuid-Italië,
gelegen ca. 65 km ten
oosten van
Tarente; thans
Brindisi. De
oorspronkelijk messapische nederzetting,
in 266 vC door de Romeinen veroverd, werd in 246
vC een
latijnse
kolonie,
in 89 vC een
municipium.
Nog in de 3e eeuw vC werd de Via Appia tot B.
doorgetrokken, dat sinds 229 vC (illyrische oorlog)
de normale oorlogs-
en vredeshaven was voor
de verbindingen van Rome met Griekenland en het
Oosten. De stad speelde uiteraard een grote rol
tijdens
de burgeroorlogen: in 49 trachtte
Caesar
Pompeius
de vlucht uit Italië te beletten door B. te
bezetten; in de herfst van 40 werd er het verdrag
van B. gesloten tussen
Octavianus
en
Antonius. In
19 vC stierf te B. de dichter
Vergilius
op de terugreis uit Athene.
In de keizertijd werd de stad verfraaid met vele
grote gebouwen; hiervan is echter zo
goed als niets
meer over. Aan het eind van de Via Appia verrezen
in de 2e eeuw nC twee 19 m hoge zuilen, waarvan
er nog een overeind
staat. De opgegraven beelden
en sculptuurresten bevinden zich in het stedelijk museum.
De haven van B. staat afgebeeld op de
zuil
van
Traianus te Rome.
De munten van de stad vertonen
op de voorzijde Neptunus en een kleine Victoria,
op de achterzijde een dolfijn
met een lierspeler
op zijn rug.
Lit. C. Hülsen (PRE 3, 902-906). L. Rocchetti (EAA 2, 173v).
- P. Camassa, La Romanità di Brindisi (Brindisi 1934).
[Nuchelmans]