Plutus (Πλοῦτος), griekse personificatie van de rijkdom,
in het bijzonder van de korenvoorraad, in de
mythologie opgenomen als zoon van de godin der
veldvruchten Demeter
en Zeus' zoon Iasion, met
wie Demeter zich op een driemaal omgeploegd stuk
akkerland verenigd had. In de mysteriëncultus van
Eleusis was
P. geen zoon van Demeter, maar behoorde
wel tot haar gvolg; de gelijkstelling van de
sterk op P. gelijkende Pluto met
Hades, die
Demeters dochter Kore geschaakt had, was uiteraard
onverenigbaar met een moeder-zoon-relatie
tussen Demeter en Plutus.
In de antieke literatuur was P. hoofdzakelijk een allegorische figuur, die dikwijls naast Penia, de personificatie van de armoede, optreedt (bv. in Aristophanew blijspel Plutus).
In de beeldende kunsten wordt P. meestal voorgesteld als een jongen met een hoorn van overvloed of met een korf met korenaren in de hand. Bekend is een bronzen beeld van Cephisodotus, dat de vredesgodin Eirene met het Plutuskind op de arm voorstelde en waarvan zich een marmeren kopie in de Antikensammlung te München bevindt.
Op de foto staat Eirene met de kleine Plutus (370 vC).
Lit. Eisele (Roscher 3, 2572-2584). E. Zwicker (PRE 21, 1027-1052).
[Nuchelmans]