Ecloge (ἐκλογή, letterlijk 'keuze'). In de 1e eeuw nC
kreeg het woord e. bij de Romeinen de betekenis
'uitgelezen gedicht uit een verzameling' of 'kort gedicht'.
Zo noemt Suetonius Horatius' Epistula 2, 1
een e., Plinius minor
(Epistula 4, 14, 9) acht de term
passend voor zijn eigen hendecasyllabi en Statius
duidt er enkele van zijn Silvae mee aan. Het meest
werd en wordt de term gebruikt voor de Bucolica
van Vergilius en voor de
bucolische poëzie van
Calpurnius en
Nemesianus.
Lit. G. Knaack (PRE 5, 1930v). [Nuchelmans]