Lysimachus (Λυσίμαχος), een van de diadochen,
vanaf 305 vC koning van Thracië. L. nam als lid
van de lijfwacht van Alexander de Grote aan diens
aziatische veldtocht deel. Na Alexanders dood (323)
werd hij als satraap belast met het bestuur van
Thracië, hetgeen bevestigd werd op de conferentie
van Triparadisus (321). L. poogde zijn gebied onafhankelijk
te maken. Daartoe beoorloogde hij in 319
samen met Cassander,
Antigonus I Monophthalmus,
Ptolemaeus I en
Eumenes de grootvizier
Perdiccas en in 315 sloot hij met Cassander,
Ptolemaeus en Seleucus een verbond tegen Antigonus,
met wie in 311 een vrede tot stand kwam, waarbij hij
Thracië wederom behield. Vervolgens breidde hij
zijn rijk in het noorden uit tot aan de Donau-monding,
stichtte in 309 de hoofdstad Lysimachia op de
isthmus van de thracische Chersonesus en nam in
306/305 de koningstitel aan. In 301 vC versloeg hij,
samen met Seleucus, Antigonus in de slag bij Ipsus,
waardoor zijn rijk uitgebreid werd met het noorden
en het centrum van Klein-Azië tot aan de Taurus.
Onvermoeid zette L. de oorlog voort tegen Antigonus'
zoon Demetrius Poliorcetes, die grote
delen van Griekenland en Klein-Azië in zijn macht
had en in 294 zelfs de macedonische troon besteeg.
In 287 wist L. in samenwerking met
Pyrrhus van
Epirus Demetrius uit Macedonië te verdrijven.
Aanvankelijk liet hij zijn bondgenoot Thessalië en de
westelijke helft van Macedonië, maar reeds in 286 (?)
annexeerde hij beide gebieden. Het enorme rijk
waarover hij nu heerste was echter geen lang leven
beschoren. Toen L. in 283 naar aanleiding van hofintriges
zijn zoon Agathocles ter dood liet brengen,
vluchtten diens echtgenote en aanhangers naar
Seleucus. Deze
verklaarde L. de oorlog en bracht hem
bij Corupedium ten noorden van Magnesia ad Sipylum
een vernietigende nederlaag toe (februari 281).
L. sneuvelde in de slag, zijn rijk stortte ineen. Zijn
aziatische gebiedsdelen vielen aan Seleucus toe, die
zich ook de thracische en macedonische gebieden
wilde toeëigenen, maar bij het betreden van Europa
vermoord werd door Ptolemaeus Ceraunus, een
onterfde zoon van Ptolemaeus I.
L. was in derde echt (sinds ca. 298) gehuwd met
Arsinoë, een dochter van Ptolemaeus I en een
halfzuster van Ptolemaeus Ceraunus. Laatstgenoemde
poogde zich na L.' dood van Thracië en Macedonië
meester te maken, verdreef Arsinoë en haar
oudste zoon en vermoordde haar twee andere zonen.
Lit. F. Geyer (PRE 14, 1-31). - G. B. Possenti, Il re Lisimaco
di Tracia (Turijn/Rome 1901). G. Saitta, Lisimaco di Tracia
(Kokalos 1, 1955, 62-154). [Nuchelmans]