Minos

muntMinos (Μίνως), beroemde halflegendarische koning op Kreta, zoon van Zeus en Europa, broer van Rhadamanthys en echtgenoot van Pasiphaë. M. vroeg Poseidon hem als teken van instemming met zijn koningschap een stier te zenden. De god gaf aan dit verzoek gehoor, maar de stier zag er zo prachtig uit dat M. het niet over zich kon verkrijgen het dier, zoals hij had beloofd, te offeren. Voor straf deed Poseidon Pasiphaë in liefde voor de stier ontbranden; uit hun vereniging werd de Minotaurus geboren, die opgesloten werd in het labyrinth. M. zou Megara veroverd hebben en wegens de moord op zijn zoon Androgeos oorlog hebben gevoerd tegen Athene, dat hij voor enige tijd schatplichtig maakte. Tijdens een tocht naar Sicilië, ondernomen om de bouwmeester Daedalus terug te halen, werd M. door de dochters van koning Cocalus in bad gedood. M. en Pasiphaë hadden twee zonen, Glaucus en Androgeos, en twee dochters, Ariadne en Phaedra.

In de verhalen over Minow oorlogen en tochten weerspiegelt zich wel iets van de kretenzische heerschappij ter zee in het tweede millennium vC en van de (economische) betrekkingen met Athene en Sicilië. Wellicht is M. oorspronkelijk een historische persoonlijkheid geweest, die thuis hoort in de bloeitijd van de minoïsche cultuur (1700-1600). In de oudheid gold hij als de eerste wetgever, door wie de Spartaan Lycurgus en de Romein Numa zich hadden laten inspireren; ook zou hij de eerste heerser zijn geweest die een vloot bezat. Bij Homerus (Od. 11, 568), Plato (Gorgias 523, 524, 526) en anderen treedt M. op als rechter over de doden in de onderwereld.

Op archaïsche en klassieke ceramiek vinden we M. soms afgebeeld samen met de Minotaurus; enkele vazen uit Zuid-Italië tonen hem als rechter in de onderwereld.

Lit. W. Helbig (Roscher 2, 2993-3011). F. Poland (PRE 15, 1890-1927). S. de Marinis (EAA 5, 102-104). [Schouten]


[Greek Myth]