Quintus Fabius Maximus Verrucosus Cunctator (ca. 280-203), consul in 233, 228, 215, 214 en 209, censor in 230, dictator in 221 en 217 vC. In 233 triomfeerde Fabius over de Liguriërs.
Na de romeinse nederlagen tegen de Carthagers o.l.v. Hannibal
bij de Trebia (218) en
bij het Trasumeense Meer
(217) werd hij tot dictator benoemd. Door zonder
een slag te wagen Hannibal als een hond te volgen
voorkwam hij verdere nederlagen, bond de vijand
en maakte een militair herstel mogelijk. Zijn bijnaam
Cunctator werd een eretitel; ook werd hij
'schild van Rome' genoemd. Ontevredenheid over
het uitblijven van directe resultaten was aanleiding
om zijn magister equitum Marcus Minucius Rufus
na een klein succes tot mededictator te benoemen.
Na een nederlaag schikte deze zich echter weer
In 215 leidde Fabius de strijd in
Campanië, later hielp
hij Casilinum (214) en
Tarente (209) heroveren.
Fabius was een typische oud-romeinse patriciër, dapper
en voorzichtig, maar met weinig fantasie. Als tegenstander
van een offensieve politiek verzette hij zich
tegen Scipio's invasie in Africa. In verschillende
functies (augur,
pontifex,
censor) ijverde hij voor
herstel van religie en moraal.
Lit. Livius 21-30. Plutarchus' biografie van F. - F. Münzer
(PRE 6, 1814-1830).