Locri Epizephyrii

Locri Epizephyrii (Λοκροὶ Ἐπιζεφύριοι), griekse stad in Zuid-Italië, gelegen aan de Ionische Zee. Gesticht omstreeks 675 vC door Opuntische of, volgens anderen, Ozolische Locriërs, kreeg de stad haar naam van de nabijgelegen kaap Zephyrium. De wetgeving van Zaleucus werd reeds in de 7e eeuw vC ingevoerd. De stad had een aristocratisch bewind met een raad van duizend, die was samengesteld uit de 100 adellijke families. Rond 600 vC stichtte L. aan de tyrrheense kust de kolonies Medma en Hipponium. Voortdurend leefde het in vijandschap met Croton; ook met het naburige Rhegium stond het op gespannen voet. Tijdens de peloponnesische oorlog streed L. aan de zijde van Syracuse en Sparta. Met behulp van Dionysius I, wiens vrouw Doris uit L. afkomstig was, overheerste het een groot deel van Bruttium. In 282 vC sloot de stad zich bij Rome aan, doch reeds in 280 koos zij partij voor Pyrrhus, aan wie zij blijkens een onlangs gevonden tempelarchief gelden leende. In 264 vC waren de Locriërs als socii navales met Rome verbonden. Na Cannae koos de stad de zijde van Hannibal, totdat zij in 205 vC door de Romeinen heroverd werd.

Dorische Tempel

Belangrijke opgravingen hebben het tracé van de muren, resten van tempels (Dioscuren, Persephone, Athena), een theater en een woonkwartier (Centocamere) blootgelegd. De beschilderde 9e-eeuwse plaquettes die in de buurt van het heiligdom van Persephone zijn gevonden staan zeker in verband met het chtonische karakter van deze godin in Zuid-Italië, die veelal samen met Hades en Hermes afgebeeld wordt.

---

Lit. W. Oldfather (PRE 12, 1289-1363). A. de Franciscis/P. Zancani Montuoro (EAA 4, 668-677). E. Barillaro, L. e la Locride (Reggio Calabria 1970). H. Pruckner, Die lokrischen Tonreliefs (Mainz 1968). [J. A. de Waele]

---