Satyrus (Σάτυρος), griekse eigennaam. Vermelding verdienen :
(1) Satyrus van Callatis Pontica
in Klein-Azië, peripatetisch
geleerde uit het eind van de 3e eeuw vC. Hij
bracht een deel van zijn leven in Egypte door en
schreef biografieën van beroemde vorsten (o.a.
Philippus II en
Dionysius II), redenaars (o.a.
Demosthenes),
wijsgeren (o.a. Pythagoras en
Diogenes) en
dichters (o.a. Aeschylus,
Sophocles en
Euripides);
vermoedelijk was ook een verhandeling Περὶ χαρακτήρων
(Karakters) van zijn hand. Van de biografieën
zijn kortere fragmenten bewaard gebleven
in de werken van Athenaeus van Naucratis
en Diogenes Laërtius.
Doordat uit de Oxyrhynchus-papyri
(nr. 1 176) een omvangrijk fragment van
Satyrus' Leven van Euripides aan het licht gekomen
is, kunnen we ons enige voorstelling van zijn werkwijze
maken: het heeft de vorm van een dialoog,
een type dat verder slechts uit de hagiografie bekend
is; de stijl is verzorgd, maar het levensbericht
wordt overwoekerd door anekdoten en gemeenplaatsen.
Lit. Uitgave der kleinere fragmenten: C. Müller, Fragmenta
Historicorum Graecorum 3 (Parijs 1849) 159-166. Uitgaven
van het fragment over Euripides: Oxyrhynchus Papyri 9,
1912, 124-182. H. von Arnim, Supplementum Euripideum
(KTVÜ 112, Bonn 1913) 3-9. Met italiaanse vertaling, inleiding
en commentaar: G. Arrighetti, Satiro, Vita di Euripide
(Pisa 1964). - A. Gudeman (PRE 2A, 228-235). - H. Frey,
Der Bios Euripidou des S. und seine literaturgeschichtliche
Bedeutung (Diss. Zürich 1919).
(2) Satyrus, een van de
bouwmeesters van het Mausoleum
te Halicarnassus.
(3) Satyrus,
epigrammendichter uit het eind van de 1e
eeuw vC of het begin van de 1e eeuw nC, van wie in
de Anthologia Palatina
een vijftal puntdichten
bewaard zijn gebleven.
(4) Satyrus, arts
die rond het midden van de 2e eeuw nC
in Pergamum werkzaam was en commentaren op de
werken van Hippocrates schreef. Hij was de eerste
leermeester in de geneeskunde van Galenus en
behandelde o.a. de sofist en retor Aristides.
[Nuchelmans]