Bondgenotenoorlog, naam van twee oorlogen uit de griekse geschiedenis:
(1) De attische bondgenotenoorlog (357-355),
mislukte poging van Athene om
Byzantium en de eilanden
Chius,
Cos
en Rhodus,
die zich aan de zijde van koning
Maussollus van Carië hadden geschaard, tot trouw
te dwingen en aldus de dreigende ondergang van de
tweede attische zeebond te voorkomen. Tijdens
deze oorlog sneuvelde de atheense veldheer
Chabrias in de haven van Chius. Na veel tegenslag
zocht Athene tenslotte steun bij de zijn souverein
ontrouwe perzische satraap Artabazus. Dit leidde
tot een ultimatum van de perzische koning
Artaxerxes III,
waarvoor Athene moest buigen.
Lit. Attische zeebond.
(2) De macedonische bondgenotenoorlog, (220-217), waarin koning
Philippus V
van Macedonië de aetolische bond,
die weigerde toe te treden tot de door Antigonus
Doson in 224 opgerichte panhelleense bond, daartoe
trachtte te dwingen. De oorlog werd van beide
zijden met grote verbetenheid gevoerd: de Aetoliërs
verwoestten op barbaarse wijze de macedonische
stad Dion, Philippus deed niet voor hen onder na
de inneming van het aetolische Thermus. De strijd
werd beëindigd door de vrede van
Naupactus (217),
die de politieke betekenis van de aetolische bond de
genadeslagtoebracht.
Lit. F. Walbank, Philip V of Macedon (Cambridge 1940)
24vv. J. van Antwerp Fine, The Background of the Social
War of 220-217 B.C. (Am. Journ. Philology 61, 1940, 129-165).