Plautius naam van een romeinse plebejische gens, die in de 4e eeuw vC tot aanzien kwam en tussen 358 en 318 vC reeds zeven consuls leverde. De bekendste Plautii uit later tijd zijn:
(1) Marcus Plautius Silvanus,
volkstribuun in 89 vC, diende
met zijn collega Gaius Papirius Carbo op het
einde van de romeinse bondgenotenoorlog de
lex Plautia Papiria de civitate danda in, die het romeinse
burgerrecht verleende aan alle opstandige
bewoners van Italië die binnen 60 dagen de wapens
zouden neerleggen.
Lit. M. Hofmann (PRE 21, 20-22).
(2) Marcus Plautius Silvanus was
in 2 vC samen met keizer
Augustus
consul
en vervolgens legatus consularis
van Galatia en proconsul
van Asia. Zijn moeder
Urgulania was een vriendin van keizerin
Livia,
zijn dochter Urgulanilla de eerste van de vier echtgenoten
van keizer Claudius.
Lit. M. Hofmann (PRE 21, 30-33).
(3) Aulus Plautius, stadhouder van Pannonia in de eerste
jaren na 40 nC, werd in 43 door keizer
Claudius
belast met het commando van de expeditie naar
Britannië. Hij versloeg de zonen van
Cunobellinus
en veroverde Camulodunum (Colchester),
waardoor het zuidoosten van Britannië onder romeins
gezag kwam; bij zijn terugkeer in Rome viel
hem de eer van een ovatio ten deel.
Lit. M. Hofmann (PRE 21,27-29).
(4) Tiberius Plautius Silvanus Aelianus, bekend uit een
lange inscriptie op het mausoleum van de Plautii in
Tibur (CIL 14, 3068), consul
in 45 en 74 nC, diende
als legaat bij
de verovering van Britannië (43-47),
was ca. 57 stadhouder van Asia, van 60 tot 67 van
Moesia en van
70 tot 73 van
Hispania Tarraconensis.
Keizer Vespasianus
benoemde hem in 73 tot stadsprefect.
Lit. M. Hofmann (PRE 21, 35-40). [Nuchelmans]